Katarzyna Maria Zielińska 

„WARSZAWSKIE CHMURY I PAŁAC KULTURY”

Autorski projekt :Katarzyny Marii Zielińskiej . Wystawa fotograficzna, cykl 25 fotografii. Jest to projekt fotograficzny , który powstawał kilkanaście miesięcy podczas pospiesznych spacerów, odwiedzając znajomych, przemieszczając się tramwajami, rowerem, absolutnie ulegając urokowi Warszawskiego dachu, który zmienia się z różowego na niebieski , z błękitnego na granatowo szary, a czasem ma kolor nieokreślony , mowa tu oczywiście o zaskakującym niebie i jego towarzyszkach – chmurach. Ten bajkowy nastrój i często niezauważalny ,  przez przechodniów cudowny świat ponad Warszawskimi brodami i czubkami głów, sfotografowałam przy użyciu  aparatu- wiernego przyjaciela, który skrzętnie wybierał właśnie te momenty i te pory dnia i roku , które najbardziej go urzekały w danej chwili . Jeżeli jednak mowa o chmurach nad Warszawą , to nie można zapomnieć o  „TOWARZYSZU” – Pałacu Kultury. Pragnę jednak zaznaczyć , że moja sesja fotograficzna nie jest jedynym pomysłem łączącym Architektoniczny „10ty cud Świata” z Nieboskłonem. Już kilka lat temu Elektryczne Gitary ostrzegały przed pomyleniem tych niezwykle ważnych dla Warszawy elementów  „Uważaj to nie chmury, to Pałac Kultury , liście lecą z drzew , liście lecą z drzew…”, wcześniej jednak historie powstawania stałej budowli Warszawskiej połączonej ze zmiennym zjawiskiem zachodzącym na niebie, wyśpiewała Krakowska Piwnica pod Baranami, śpiewając piosenkę autorstwa Józefa Prutkowskiego : „Tak mówiła chmura mama

cała zapłakana -Uciekajmy córko-chmurko nie chcę być drapana. ”.

Chcąc zrozumieć te szumiące w głowie od dawna piosenki , a może wręcz pod ich przesłaniem, zainspirowana, zahipnotyzowana zaczęłam pstrykać.

W ( listopadzie? Czy w grudniu?) 2009 r.Zrealizowała w „Karmie”  (Plac Zbawiciela) ,przy współpracy z grupą Guda friends swój pierwszy autorski Warszawski projekt : „Gu.date”- Międzynarodowej wystawy fotograficznej, w której to udział wzięło siedmiu polskich i zagranicznych fotografów m.in. Marcin Kokowski, Gabriel Bieńczycki, Andrew  Bigosiński, Peter Lyczkowski, J.Sobiszewski itd. Tematem zdjęć były przemieszczające się w różne części świata SPÓDNICE TIULOWE zaprojektowane przez K.M.Zielińska.  

Miesiąc później Katarzyna Maria Zielińska miała swoją pierwszą reżyserską Premierę w Centralnym Basenie Artystycznym w Warszawie kolejnego autorskiego projektu - cyklu reportaży Pt. „Śmiej się foko” w ramach Stypendium Biura Kultury Miasta Stołecznego Warszawy .